Bolesław Leśmian 
Klechdy sezamowe 

Bolesław Leśmian

Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył »Chimerę« i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako „człowiek pierwotny”), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury.

Ur.


22 stycznia 1878 r. w Warszawie




Zm.


7 listopada 1937 r. w Warszawie




Najważniejsze dzieła:


zbiory wierszy:
Sad rozstajny (1912),
Łąka (1920),
Napój cienisty (1936),
Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą:
Klechdy sezamowe (1913),
Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i
Klechdy polskie