Marcus Tullius Cicero 
De Natura Deorum De Divinatione De Fato, Recognovit Reinholdus Klotz 

Whilst the greatest effort has been made to ensure the quality of this text, due to the historical nature of this content, in some rare cases there may be minor issues with legibility. N am illam n’aovoyc’av, id est, aequilibritatem Epicuri, qua, qui natura mortalis sit, ut is etiam immortalis sit efiici putet, per ubsurdam esse, quod ea sumpia eodem modo colligi possit, quia homines in terra nascantur, etiam in aqua nasci et huius modi absurda plura. Beatus vero cum sine virtute nemo esse posait, nulla autem sine actione virtus, ne deos quidem illos otiosos beatos esse posse, quos neque voluptate corporis liti posse, in qua summum bonum Epicurus ponat, neque una doloris vacuitate aut adsidua felicitatis suae cogitatione bea tos efiici posse, et cum semper pulsentur incursione atomo rum et imagines ex ipsis semper emuant, non posse non inter itum timere, id quod beatitudini prorsas contrariam esse vi deatur, cap. 37-41, 5 103-114. Quoniam vero otiosos deos introducant Epicurei, nullam rerum humanarum curam ha beates, nihil inventes homines, omnem sanctitatem deorum et bominum adversus eos pietatem, quamquam verbis illi po nant, re tamen tollere, cap. 41-44, 5 115-124.