Jaco Jacobs 
Nagvlerke 

n Donker, gefrommelde varkgesig met reusagtige ore loer vir my en Dewald. Die ding knipper sy swart kraalogies teen die skerp lig van die flits. Sy liplose bek trek oop in `n grynslag wat twee rye vlymskerp, blink tande ontbloot. Hy maak `n dreigende, skirl piepgeluid, en `n enorme, benerige vlerk kom te voorskyn. My hele lyf voel lam. Ek kan nie glo wat ek sien nie. Vlermuise word nie só groot nie ”¦